1-

روی تو خورشید را آساره(*) کرد

ماه را دیوانه و بیچاره کرد

تیشه بر ایمان صدها ساله زد

قبله را چشمان تو آواره کرد

2-

خنده هایت شهد ناب اند و لبت ...

گونه هایت آفتاب اند و لبت ...

دستهایت خاک حاصلخیز عشق

سینه هایت مشک آب اند و لبت...

3-

باشد که خدا کمی بیاید پائین

بی واهمه ی این همه دین و آئین

بر کعبه ی چشمان تو می پرگارم

یک بوسه از آن لبت بگو با آمین.

* آساره همان ستاره است به زیان لکی.